Op het moment dat deze podcast uitgezonden wordt, is het mijn verjaardag yay! Dat leek mij wel een fijn moment om de podcast mee te starten.
Vooraleer we er aan beginnen zou ik je graag even willen vragen om eens diep in en uit te ademen. Laat de schouders ontspannen. Sluit de ogen (tenzij je aan het rijden bent natuurlijk)
Adem in…
en uit..
Welkom bij mijn eerste podcast aflevering.
Vandaag gaan we het hebben over zelfliefde: vallen, opstaan en groeien aan de hand van mijn verhaal.
Mijn naam is Moika, en ik ben de oprichtster van ike uwa, wat ook wel de genezende kracht van de natuur betekent. Vandaag word ik 24, dus dat leek mij wel een goed moment om even stil te staan bij mijn weg naar zelfliefde. Dat was zeker en vast met vallen en opstaan.
Tot het einde van het middelbaar heb ik eigenlijk nooit problemen gehad met mijn zelfbeeld, met een uitzondering van kort pestevent dat te maken had met mijn huidskleur in de lagere school.
Maar verder heb ik nooit problemen gehad met mijn zelfbeeld en was ik eerder iemand met vrij veel zelfvertrouwen, die zich niet zoveel aantrok van wat andere mensen van haar vonden.
Bij mij begon het allemaal bij de start van de universiteit. Een nieuwe uitdaging, een nieuwe stap in je leven. Psychologie was de keuze voor mij, dat was immers al mijn droomjob van jongsafaan.
Hoe hard ik ook probeerde, hoeveel bijlessen statistiek ik ook nam, uiteindelijk ging de statistiek niet lukken.
Het ging niet en het frustreerde mij,
Dus ik besloot het roer om te gooien en focuste mij intensief op sporten. Ik studeerde nog wel psychologie, maar eigenlijk was dat niet langer mijn hoofdfocus, want ja. Dat ging toch niet lukken.
Ken je dat gevoel? Wanneer je op een bepaald moment volledig vast zit in je leven en besluit om je aandacht op iets compleet anders te leggen en het probleem eigenlijk te gaan negeren.
Wel dat was toen bij mij het geval. Ik begon obsessief te sporten. Ik keek wel naar wat ik at, maar was daar nog niet zo intens mee bezig. Mijn focus lag voornamelijk op sporten.
Dat had als gevolg dat ik heel snel vermagerde, omdat ik daarvoor nooit fan was geweest van sporten. Dus ik was daar ook nooit echt mee bezig.
En voor dat ik het wist kwamen de complimentjes van overal: je ziet er goed uit Moika! Amai, gij zijt veel afgevallen! Je straalt!
Maar zelf zag ik dat niet, omdat ik er veel te dicht op zat, ik was daar 24 op 7 mee bezig. Alles was voor mij een sport geworden.
Ik ging niet meer wandelen, maar snelwandelen.
Ik ging niet meer de trappen op stappen, maar op lopen.
Stilzitten zat er niet meer in, want zo ging ik niet genoeg calorieën verbranden.
En dat ik wil ook al meteen even meegeven dat eens iets een obsessie geworden is, het niet meer gezond is.
Wanneer je 24/7 met iets bezig bent, kan je hier zelf geen oordeel meer over vellen omdat het als het ware je leven geworden is. En dat geldt over alles in je leven. Dat heeft niet enkel te maken met sporten, een bepaald dieet…
Maar ook bijvoorbeeld als jij 24/7 bezig bent met een bepaald project, dan kan je hier niet meer objectief over oordelen en is het nodig en verstandig om even afstand hiervan te nemen.
Ik heb dat destijds niet gedaan. In die mate dat het zich zelfs ging doortrekken naar mijn eetgewoontes. Al mijn voeding moest zo puur mogelijk en zo gezond mogelijk zijn. & dat ging dan ook mijn sociaal contact verstoren.
Ik wou enkel nog gaan eten op plaatsen waar ik wist dat ze gezonde salades hadden, en dan zonder vinaigrette of olie.
Op 2 maand tijd ben ik dan razendsnel 10 kg afgevallen.
De complimenten sloegen toen al snel om naar: ‘oei Moika, zou je niet wat meer gaan eten? Straks krijg je nog anorexia.’
Dat lachte ik allemaal weg, want voor mij was er nog niets veranderd. Dat heeft dan weer te maken met die obsessie en het feit dat ik er 24/7 mee bezig was.
Ik zag nog steeds die dikke benen en die dikke buik in de spiegel en mijn borsten, die waren ook niet hoe het hoorde zeg maar.
Na verloop van tijd had ik het gevoel dat ik mijn maximum had bereikt bij het sporten, en ik verloor geen gewicht meer.
Toen besloot ik om nog extremer te gaan focussen op voeding en uit te rekenen hoeveel, of liever hoe weinig ik moest eten om af te vallen.
Ik probeerde alles. Appeldieet, sapkuren, koolhydraatvrij, suikervrij, vasten …
& honger dat ik had.
Ik was mijn lichaam gewoon compleet aan het uithongeren.
Dagelijks sportte ik ongeveer 3 uur en at bitter weinig.
Gezond is anders.
Tot ik op een bepaald moment een jongen leerde kennen, tot over mijn oren verliefd was ik. Spannend toch wel, om zo je kleren uit te doen. Durfde ik dat wel? Was ik daar wel klaar voor? Maar stap voor stap lukte dat, en ik begon mijzelf steeds liever te zien. Ik begon ook veel losser te leven en minder zelfopgelegde regels te volgen.
Ik was oprecht gelukkig.
Maar toen heel plots en onverwacht kwam er een einde aan onze relatie.
Voor mij kwam dat als een bom. Een bom die ik totaal niet zag aankomen.
En mijn zelfbeeld? Dat zakte compleet onder nul.
De vragen die ik mij toen stelde waren:
Wat heb ik fout gedaan?
Is er iets mis met mij?
Ben ik niet goed genoeg?
Ben ik niet mooi genoeg?
Als dit trouwens herkenbaar is voor jou, deze vragen: weet dan dat jij altijd goed genoeg bent, oké? En laat niemand jou alsjeblieft iets anders wijsmaken.
Ik heb toen maandenlang heel hard gestruggled met mijzelf en ben toen opnieuw op korte tijd veel afgevallen, van liefdesverdriet zeg maar.
& om eerlijk te zijn, wentelde ik mij gewoon in zelfmedelijden omdat ik er gewoon zo van aangedaan was.
Op een bepaald moment is er echter een switch in mijn hoofd gekomen, dat dit niet de manier was om voor mijzelf te zorgen, en dat ik zo niet kon blijven leven.
Als het aan mijn mama lag, was ik al lang naar de psycholoog geweest, maar dat zag ik zelf niet zitten toen. Bij nader inzien, had ik dit beter wel gedaan.
Mijn mama nodigde mij toen uit om naar Madrid te komen, aangezien ze daar toen aan het werken was. Het ging dan een soort van solotrip voor mij zijn, en ‘s avonds kon ik dan in mama haar hotel gaan slapen.
Die reis heeft mij enorm veel deugd gedaan. Ik dwaalde alleen in de stad, bezocht de mooie parken en musea en kwam echt weer tot mijzelf.
Ik was gefascineerd door de gezellige restaurantjes en het heerlijke en kleurrijke vegetarisch eten in de stad.
Daarnaast had ik ook een goed gesprek met een onbekende vriendelijke man die ik tegenkwam in een park.
En daar besloot ik om opnieuw voor mijzelf te zorgen en gezond te gaan leven. Niet lang daarna besloot ik ook om volledig plantaardig te leven en leefde mij helemaal uit in de plantaardige keuken. Dat was een soort van uitlaatklep geworden van mij. Een echte foodie werd ik, en ik deelde al mijn eet foto’s op sociale media.
Ik sportte nog steeds veel, maar minder obsessief.
Gelukkig was ik nog niet met mijn lichaam, maar ik zorgde tenminste toch al weer beter voor mijn lichaam.
Ik verkoos het nog steeds om mijn lichaam te verbergen in zwarte kledij, omdat dat niet zo opviel. & uitkijken naar de zomer deed ik wel, maar ik vond het een echte verschrikking om mijn lichaam dan te moeten ontbloten.
Heb jij ook schrik om jezelf te ontbloten bij warme temperaturen? Quick reminder: niemand is perfect en juist dat maakt ons bijzonder mooi. Ik bedoel: hoe saai zou het leven zijn als we allemaal perfect en hetzelfde waren?
Mijn reis naar zelfliefde heeft toen een nieuwe wending gekregen toen ik het ontzettend druk had in mijn leven. Ik had pakweg vijf studentenjobs, en deze onderneming bestond toen ook al.
Ik had eens iets voorbij zien komen van een 21 dagen Tabata Yoga programma en dat triggerde mij wel, omdat ik altijd al interesse had in yoga, maar het leek iets te traag voor mij, aangezien ik hoge intensiteitstrainingen gewend was.
Ik besloot het aan te kopen en genoot enorm van de rust die het programma mij gaf. Dit was het moment dat ik mij meer begon te verdiepen in meditatie.
Het zoeken naar mijzelf heeft meer vorm gekregen door meditatie en allerlei workshops die ik deed ook rond sjamanisme en natuurwijsheid, shiatsu, reiki enzovoort.
Ik kwam steeds dichter bij mijzelf. Meditatie heeft mij leren vertragen, maar heeft mij vooral ook leren accepteren. Om meer te leven in het hier en nu, en gewoon oké te zijn met de situatie.
Pas wanneer jij leert om jezelf te accepteren, pas dan kan je overgaan tot zelfliefde.
Ik ben nog steeds op reis, maar ik zie mijzelf elke dag een beetje liever. Ik dans elke dag naakt voor de spiegel, ik zeg dagelijks tegen mijzelf hoe goed ik eruit zie en guess what: it helps.
We hebben allemaal onze onzekerheden, maar die hoeven ons leven niet te domineren.
Jij bent wie jij bent in jouw lichaam.
En je bent prachtig zoals je bent.
Mijn missie is om jou te kunnen helpen in je reis naar meer zelfzorg en zelfliefde.
Aangezien het mijn verjaardag is vandaag, besloot ik jou te trakteren met een bijzonder mooie korting op het 30 dagen zelfzorg programma en het Radical Self Love programma. Dat vind je gemakkelijk door te surfen naar www.ikeuwa.be.
In deze podcast hebben we het kort al even gehad over
- zelfacceptatie
- obsessies
- onzekerheden
Om af te sluiten ga ik graag nog even dieper in op het aspect zelfacceptatie.
Pas wanneer jij jezelf leert accepteren, is er ruimte om te groeien naar zelfliefde.
Jij bent de enige die dit kan doen, niemand kan dit in je plaats doen.
Ik snap dat het moeilijk is om jezelf te accepteren wanneer je je niet goed voelt in je lichaam, maar wat win je hiermee?
Wat win je door continu tegen jezelf in te gaan? Door jezelf te verwijten dat je niet goed genoeg bent?
Exact. Niets. & dat weet jij ook.
Zelfacceptatie begint bij reflecteren.
Mag ik jou even een vraag stellen?
Wat is het dat jou doet twijfelen?
Om welke reden voel jij je niet comfortabel in je lichaam?
Wat vind je niet mooi aan jezelf?
Waarom niet?
Wat vind je wel mooi aan jezelf?
Waarom?
Probeer even de tijd te nemen om hierover te reflecteren.
En remember: je bent prachtig zoals je bent!
Ik help je graag een hand waar nodig om jou dit te doen inzien.